Als man van de kerk mag ik het zeker zeggen: religie in onze cultuur is stuk. Ik bedoel daarmee niet dat het instituut kerk instort, het gaat veel dieper dan dat. We missen een gedeelde taal, een plaats en verbanden om te leren omgaan met het leven als het niet te beheersen, te fiksen of zelfs maar te begrijpen is. Religie (letterlijk: opnieuw verbinden) is iets voor je privéleven geworden. Iets van zoek het zelf maar uit.

Is het een wonder dat onze instituties zich verliezen in eindeloos gereguleer? Dat de overheid vastloopt omdat ze vanuit wantrouwen is gaan organiseren? Dat mensen die in het onderwijs en de zorg werken vaak het gevoel hebben dat er veel geregeld wordt, maar dat de ziel van hun werk in het gedrang komt?

Lees mijn artikel ‘Van kenniseconomie naar wijsheidscultuur’ voor de Comenius Leergang voor wijs leiderschap

Leren omgaan met wat we niet kunnen beheersen, oplossen of zelfs maar begrijpen.