Een groeiende verzameling ergernissen over taalbederf

Zeg er iets van, en de kans is groot dat je voor purist wordt uitgemaakt. ‘Taal ontwikkelt zich’, zeggen ze dan. ‘Taal moet groeien.’ Ammehoela. Groeien zonder snoeien leidt tot misvormingen. Snoei mee en doe dat nooit:

1. Een journalistiek stuk beginnen met ‘steeds meer’. Dat is een vaag meedeinen op de constante honger naar nieuwe trends. Geef feiten!

2. Steeds meer mensen gebruiken het woord ‘meest’ als de overtreffende trap. Dat geldt alleen in het Engels en voor woorden met veel lettergrepen. Zeg dus nooit ‘meest mooie’, ‘meest leuke’, ‘meest interessante’ en ‘meest ultieme’, maar ‘mooiste’, ‘leukste’, ‘interessantste’ en ‘ultieme’. Raadpleeg bij twijfel Sesamstraat (dagelijks om 17.25u op Nederland 3).

3. Het meest irritante is nog wel als mensen ‘uit onderzoek blijkt’ zeggen. Niet doen, tenzij je erbij vermeldt wie het onderzoek deed, met welke methode en met hoeveel respondenten.

4. Praten met de richtingaanwijzer aan. Uit onderzoek blijkt dat mensen, ook goedwillenden, voorzetsels vergeten door zinsconstructies als:
– communiceren richting de klant;
– cijfers rond de infrastructuur;
– bekendheid naar buiten toe.

5. Zeg maar zeg maar zeggen, zeg maar. Alleen gebruiken als iets moeilijk te omschrijven is, niet om de boodschap richting de ontvanger zeg maar omfloerster te maken. ‘Ik vind jou een lul, zeg maar.’

6. Idem dito voor eigenlijk en gewoon. ‘Eigenlijk heb ik er gewoon spijt van.’

7. Reageren op advertenties in snuffelkranten of op websites waarin van een object wordt gezegd dat het in een uitstekende (of redelijke, of wat dan ook) staat verkeerd. Dat is verkeerd, het moet met een t. Eigenlijk moet zo’n advertentie gewoon richting prullenbak.

8. Iets zeggen over de staat waarin je gevoelsleven verkeerd vooraleer je weet waar je het over hebt en dan een zin gebruiken als ‘Ik heb zoiets van’. Gaarne eerst nadenken wat je hebt en het dan pas zeggen. Grote kans dat het dan al over is.

9. Een journalistieke rage! Interviewers, die zeg maar al vaak schaamteloos ‘want’ en ‘dus’ zeggen in plaats van een ordentelijke complete vraag te formuleren, gebruiken nu massaal de hoezeer-vraag: Hoe moeilijk is het om… Hoe blij ben je als… Hoe teleurstellend is het dat…
Hulde aan alle geïnterviewden die het lef hebben om niet in de mal van de vragensteller te gaan liggen, waarmee ze vervolgens dergelijke vraaggesprekken direct ontzielen! Zij krijgen allemaal een gratis abonnement op deze website.

Meer taalergernissen? Mail me!